Fotoğrafçılık, kamerayla ışığı hassas bir yüzey üzerine kaydederek görüntü oluşturma işidir. İşlevsel uygulamaları nedeniyle bir zanaat olduğu gibi, estetik yönüyle bir sanat olarak kabul edilir. Teknik olarak lensler, bir pozlamada ışığa duyarlı yüzeye (sensör) yansıyan veya yayılan ışığa odaklanmak için kullanılırlar. Bir elektronik görüntü sensöründe fotoğraf, her bir piksele elektrik yüklenmesi ve elektronik olarak bu fotoğrafın işlenmesi sonucu oluşur.
Fotoğraf kelimesi Yunanca ışık anlamına gelen “photo” ve çizim anlamına gelen “graph” kelimelerinin birleşmesi ile meydana gelmiştir. Bir anlamda fotoğraf ışık ile çizim anlamına gelir. İlk zamanlar güneş ışığı görüntünün kendisini oluşturduğu için fotoğrafa “güneş resmi” denilmiştir. İnsanoğlu fotoğrafı yaklaşık 20.000 yıl önce mağara resimleri ile keşfetmiştir. Mağara duvarına yapılan resimler fotoğrafın, grafik tasarımın ve hatta animasyonun atası olarak düşünülmektedir.
Bugün fotoğraf güçlü bir iletişim aracı olarak birçok yönden insan hayatına dokunan görsel ifade biçimi haline gelmiştir. Fotoğraf günlük hayatın bir parçası olarak insanlar tarafından anı ölümsüzleştirmek için kullanılan bir araç haline gelmiştir. Fotoğraf aynı zamanda bilgi aktarma ve herhangi bir ürünü tanıtma amaçlı olarak dergi, gazete, internet ve televizyonlar tarafından yoğun olarak kullanılmaktadır. Fotoğrafın kullanım alanı elbette bununla sınırlı değildir endüstriyel kalite kontrol, tıbbi tanı, astronomi gibi alanlarda da kullanılır. Fotoğraf, çıplak gözle görülmesi zor olan yerlerde ya da insanlar için tehlike ortamlarda kullanılır. Milyonlarca insan için fotoğraf tatmin edici bir hobi veya profesyonel bir iştir.
Fotoğrafçılık birkaç teknik buluşun bir araya gelmesi sonucu oluşmuştur. İlk fotoğraflar yapılmadan uzun zaman önce Çinli filozof Mo Di ve Yunan matematikçiler Aristoteles ve Öklid M.Ö. 5. ve 4. yüzyıllarda bir iğne deliği kamerasından bahsetmişlerdir. MS 2. yüzyılda Bizanslı matematikçi Anthemius deneylerinde bir tür karanlık oda kullanmıştır. Ünlü optik bilimcisi İbn-i Heysem’in (965-1040) karanlık odalar ve iğne deliği kamerası hakkında araştırmaları vardır. Albertus Magnus (1193-1280) gümüş nitratı (AgNO3) keşfetti ve Georges Fabricius (1516-1571) gümüş klorürü (AgCl) keşfetti. Wilhelm Homberg 1694 yılında bazı kimyasalları ışığın nasıl kararttığını (fotokimyasal etki) açıklamıştır. Fransız yazar Tiphaigne de la Roche’nin 1760 senesinde yayınlanan Giphantie adlı romanında fotoğrafçılığın ne anlama geldiği hakkında önemli yorumlar yapmıştır.
Ayrıca fotoğraf bugün bir sanat eseri olarak kabul görmektedir. Geçmişte fotoğraf bir sanat dalı olarak görülmüyordu. Bunun sebeplerinden biride fotoğraf makinesinin bir mekanik alet olmasıdır. Fotoğrafın resim gibi el becerisi, hayal gücü ve yaratıcılık gerektirmediği düşünülerek bir sanat dalı olarak kabul görmemiştir.
Bir kişinin kullandığı kamera ne kadar iyi olursa olsun sonuçta fotoğraf makinesi insanın kullandığı cansız bir araçtır. Fotoğraf makinesi fotoğrafçının bir uzantısı gibi düşünüldüğünde benzersiz duyarlı bir araç haline gelir. Fotoğrafçı bir eleme süreci ile resmini oluşturur. Yani fotoğraf karesine dahil edilmesi gerekenleri veya kareden çıkartılması gereken unsurları belirler. Deklanşöre basmadan önce doğru ışığı yakalamakta oldukça önemlidir.
Değişen çağ ile birlikte fotoğrafa bakış açısı değişmiştir ve bütün tartışmalara rağmen yeni bir sanat dalı olarak kabuk görmeye başlamıştır. Bununla birlikte çeşitli fotoğraf sergileri ve fotoğraf yarışmaları fotoğrafın popülaritesini arttırmıştır.
Ülkemizde de son yıllarda fotoğrafçılık hızla yayılmaktadır. Üniversitelerin fotoğrafçılık bölümlerinin yanı sıra fotoğrafçılık eğitimi veren bir çok kurs açılmıştır. Fotoğrafçılık bir meslek dalı olarak ciddi bir eğitim gerektirmektedir. Üniversitelerin fotoğrafçılık bölümleri puanla öğrenci aldığı gibi yetenek sınavı ve portfolyo ile de öğrenci almaktadır. Fotoğrafcılık bölümü okumak isteyenlerin iyi bir ön araştırma yapması oldukça önemlidir.
Bir cevap yazın