Türk Karikatürünün Tarihi, Karikatürün Tarihi Nedir, İlk Türk karikatürcüsü Kimdir, En Komik Karikatürler, Karikatürist Nasıl Olunmalıdır, Karikatürist Karikatür Sanatı Hakkında Bilgi, Karikatürist Ne Demektir, Karikatüristler Ne İş Yapar, Karikatüristler Nasıl Çizer, Karikatürler Nasıl Çizilir, İyi Bir Karikatür Nasıl Olur, İyi Bir Karikatürist Nasıl Olur, Birbirinden Komik Çok Güzel Karikatürler, Karikatür Hakkında Bilgiler.
Karikatür; herhangi bir düşüncenin veya fikrin çizim yoluyla karşı tarafa güldürme maksadı güderek mizahi bir dille çizgiye dönüşmesi olayıdır. Çizere bağımlı olarak görüntünün hangi kısmının odak noktası olacağı değişiklik gösterir. Karikatürde neyin dikkat çekmesini istiyor ise o kısmı abartılı bir şekilde çizer ve okuyucuların anlamasını sağlar. Karikatür güldürmenin yanı sıra da genellikle eleştirir.
İngilizce adı Caricature olan karikatürün tarihinden kısaca bahsedelim. Gian Lorenzo Bernini olsun Leonardo da Vinci karikatür anlamında örnekler sunmuş sanatçılardır. Daha eski tarihi dayanır mı derseniz, elbet bu bahsettiğimiz sanatçılardan önce karikatürler vardı. Ama bilinen en eski modern karikatür örnekleri, belirli kusurlarını modele dökmek için insanları gözlemleyen Leonardo da Vinci tarafından verilmiştir. Bunlarda amaç, özgün olanın bir portreden daha vurucu olduğu izlenimi vermekti.
Gian Lorenzo Bernini’de bir insanı üç dört çizgiyle mizahi olarak betimlemeyi başarmasıyla bilinmektedir. Karikatür sanatı, zamanla Fransa ve İtalya’daki kapalı aristokrat kesiminde yaygınlaştı.
Karikatür, 18. yüzyılda yaşamış İspanyol ressamı Goya, siyasi karikatürleriyle ün yaptı. Aynı çağda yaşamış İngiliz ressamı William Hogarth da eserlerinde bu özelliğe çok yer verdi.
Fransız ressamı Charles Philipon gazeteciliğe karikatürü getiren kişidir. Gazeteciliğe karikatürü ilk defa Fransız ressamı Charles Philipon kullanmıştır. Hatta 1831’de Paris’te La caricature gazetesini kurdu. Ondan sonra İngilizler ve Almanlar da karikatürü gazetecilikte kullanmaya başladı. İngiltere’deki ünlü siyasi mizah dergisi Punch bu çığırın kısa zamanda gelişmesine yol açtı.
Karikatür, kendine özgü sadeliği ve didaktik (öğretici) tarafı sebebiyle herkes tarafından benimsendi. Karikatürde insanları veya tipleri hicivli olarak canlandırma şekli ilk olarak 16. yüzyılda olmuştur. Mesela, Agostino Carracci ve Giovanni Bernini tarafından ele alınmıştır. 16. yüzyılın tanınmış karikatürlerinden birisi, küçük bir el arabasında midesini taşıyan ve bir yandan da kusan bir oburu tasvir eden alman karikatürüdür.
Türkiye’de Karikatürün Tarihi
Bilinen ilk Türk karikatürcüsü Ali Fuat Bey’dir. Teodor Kasap’ın 1870’te çıkardığı Diyojen Dergisi’nde görüldü.
Sultan Abdülhamit döneminde belli bir dönem sekteye uğrayan mizah dergiciliği ve bunun akabinde karikatürler ikinci Meşrutiyet sonrası tekrar karikatürler çizilmeye başlandı.
Siyasi karikatürün ilk örnekleri ise Karagöz, Geveze, Dalkavuk, Davul gibi dergilerdir.
Cumhuriyet döneminin ünlü karikatürcüleri ise Cemal Nadir ve Ramiz Gökçe’dir. Yine aynı dönemde Münif Fehim, Sedat Nuri, Şevki Çankaya, Necmi Rıza Ayça, Orhan Ural, Sururi Gümen, Salih Erimez, İhap Hulusi gibi karikatür örnekleri vermiş çizerler bulunmaktaydı.
1940’ların sonlarına doğru çıkmaya başlayan Marko Paşa dergisinde Mim Uykusuz toplumcu gerçekçi karikatürün başyapıtlarını vermiştir. Aynı dönemde Ratip Tahir de CHP çizgisinde kalem oynatarak politik karikatürlerin başarılı örnekleriyle okuyucuyu buluşturmuştur. Daha sonraki döneme damgasını vuran 1950 kuşağı karikatürcüleri ise batıdaki değişime paralel olarak karikatürde kara mizaha kayan ve yazısız olmaya özen gösteren bir anlayışla eserler verdiler. Eflatun Nuri, Semih Balcıoğlu, Turhan Selçuk, Nehar Tüblek, Ferruh Doğan, Ali Ulvi, Güngör Kabakçıoğlu, Tonguç Yaşar, Yalçın Çetin, Altan Erbulak, Bedri Koraman, Mıstık, Cafer Zorlu gibi karikatürcüler bu dönemde ve daha sonra önemli yapıtlara imzalarını atmışlardır. 70’li yıllarda az önce de bahsettiğim isimler arasında olan Oğuz Aral, o meşhur Gırgır dergisi ile birçok karikatüristi bünyesinde çalıştırmış ve onların yolunu açmıştır.
Hayatın her alanını kucaklamaya çalışan Gırgır karikatürcüleri arasında İlban Ertem, Nuri Kurtcebe, İrfan Sayar, Hasan Kaçan, Behiç Pek, Latif Demirci, Necdet Şen, Engin Ergönültaş, Mehmet Çağçağ, Tuncay Akgün, Ergün Gündüz, Zafer Temoçin, Birol Bayram, Metin Üstündağ sayılabilir. Aynı dönemde Tan Oral, Sami Caner, Atilla Kanbir, Emre Senan, Kemal Gökhan, Behiç Ak, Musa Kart, Salih Memecan gibi karikatürcüler de daha farklı tarzlarda gazete ve sergi karikatürleri çizmişlerdir.
90’lı yılların sonlarına doğru yeni karikatür anlayışları filizlenmeye başlamış ve underground tarzda yaklaşımlar öne çıkmaya başlamıştır. Bu son dönemin önde gelen adları arasında Selçuk Erdem, Erdil Yaşaroğlu, Bahadır Baruter, Bülent Üstün sayılabilir.
Sabahattin Ali ve Aziz Nesin’in birlikte çıkarttığı Marko Paşa o dönemin en önemli mizah dergisi olmayı başarmıştır. Bu dönemde mizahın kulvarı ve ilgi alanı da dönem içinde yaşanan olaylar nedeniyle farklılık göstermiştir. 1950 döneminde mizahta yeni bir arayış ve farklı bir boyut ortaya çıkmıştır.
Karikatürist; sosyal, politik veya kendi yarattığı tiplerde olayları ve kişileri tasvir ederek karikatürler çizen kişidir.
Karikatürist olabilmek için komik, bilgili, kültürlü olmak ve doğru mesaj verebilmek lazımdır.
Sizler için seçmiş olduğumuz komik karikatürleri yayınlayacağız.
– Farkındalık satıyorum alır mısınız ?
– Boş bu ?
– Borcunuz 20 tl…
-Tam aydınlanıcambi gülme geliyo töbe !
– Kayıp balık nemo.
– Kayıp değilim ki burdayım.
– Allah yolunda kaybolmuşsun !
Bir cevap yazın